We stappen de Kemmelberghelling op. Een serieuze helling is dat. Enkele keren zien we een man met rosse baard en een jongen die wellicht zijn zoon is aan hoge snelheid de berghelling afracen en daarna aan trage, moeizame snelheid diezelfde helling weer oprijden. Halverweg, bij de Franse oorlogsbegraafplaats, de ossuaire, kan ik hem vragen waarom hij dat doet, dat op- en afrijden. Hij heeft, zegt hij, de hoogte van de Mount Everest gedeeld door de hoogte van de Kemmelberghelling, en als hij nu zoveel keer de Kemmelberg oprijdt, dan heeft hij eigenlijk de Mount Everest opgereden. Yes, I know I’m crazy, zegt hij. Zijn zoon zegt niets, hijgt alleen een beetje.
In het militair museum in het kasteel van Vincennes (Parijs) legt een oud-militair met opvallend enthousiasme aan kleinzoon Elias uit hoe een kalashnikov werkt. Vooral het systeem van gasterugvoer, om daardoor makkelijker de volgende kogel weg te schieten, prijst hij. Kan dit geweer ook blokkeren, vraagt Elias, want ik heb er een in plastic die soms blokkeert. Dat is een zeer goede vraag, jongeman, zegt de man, legt omstandig uit hoe dat zit bij dit wapen, en vertelt dat je met een kalashnikov zelfs van onder water kunt schieten. Ja, de soldaat onder water, zijn geweer ook, en toch een doel raken boven het water. Dat vindt Elias dan weer geweldig.
De vrouw die in het SMAK in het spiegelende glas van een schilderij haar lippen rood stift.
De Zwitser die een half jaar doorbrengt alleen op een boot, aangemeerd aan een van de Bourgondische kanalen. Er is wel een hond bij hem, dat wel. De andere helft gaat hij werken, om dan die ene helft weer alleen op die boot te gaan zitten. Vertelt hij ons met voorzichtige, stille stem.
De vrouw naast ons op de kantelen van het kasteel van Nantes, die ons uitlegt dat de petit-beurre-koekjes van de LU-fabriek die we van hieruit zien, niet zomaar de vorm hebben die ze hebben. Ondertussen breekt ze een pakje open voor haar kinderen en legt ze ons de betekenis uit. De 4 hoeken zijn de 4 seizoenen, de 52 rondjes aan de zijkanten zijn de weken van het jaar, het koekje is 7 cm lang (dagen van de week) en er zijn 24 puntjes in (de 24 uren in een dag). Tenslotte geeft ze niet alleen haar kinderen maar ook ons een petit-beureke.
Lyon. Twee jonge, goed geklede jonge meisjes, bedelend aan de straatkant…
Hond in de Gentse Bagattenstraat.
